De Volkswagen Kever, die werd gebouwd van 1938 tot 2003, is de bekendste Volkswagen, de bekendste Duitse auto, en in het algemeen een van de bekendste auto's ooit. Tot 1967 werd hij Typ 1, 1200, 1300 genoemd (naar de motorinhoud in cc), maar in de volksmond werd hij, vanwege de vorm, kever genoemd, waarna de fabrikant die naam zelf ook ging gebruiken. Waarschijnlijk was de New York Times de eerste die de Volkswagen een Kever (Engels: Beetle) noemde. Van de Volkswagen Kever zijn er meer dan 20 miljoen wagens geproduceerd van 1937 tot 2003 en is daarmee de langst en de meeste geproduceerde wagen op eenzelfde platform.

De Volkswagens met een 40 pk 1300 motor zijn gebouwd vanaf augustus 1965 tot en met juli 1973.

De oudste Kever afgezien van de prototypes uit de jaren 30 van de vorige eeuw is de zogenaamde brilkever. Hij is gemakkelijk te herkennen aan het gedeelde achterruitje, dat enigszins aan een bril doet denken. De Duitsers noemen hem Brezelkäfer, omdat hij hen aan de vorm van Brezel ( krakeling) doet denken. De brilkevers zijn echte liefhebbers oldtimers geworden, schaars en in veel gevallen krankzinnig duur.

De naam "Kever" is een bijnaam die pas in latere jaren ontstond. Tot die tijd was het gewoon de Volkswagen, officieel Volkswagen Type I. De Kever is vanaf het begin geleverd als limousine (2 deurs) en als cabriolet. De cabriolet werd gebouwd bij de firma Karmann in Osnabrück.

Deze oerkever is direct na de Tweede Wereldoorlog op de markt gekomen en is tot 1953 gemaakt. De motor had 1131 cc en was met zijn 25 PK goed voor een topsnelheid van 100 kilometer per uur. Bijzonder aan deze Kever zijn ook de kabelremmen. De afstelling daarvan vergt bijzondere zorg, anders trekt hij scheef bij het remmen. Ook is er wat meer spierkracht nodig dan bij modernere remmen. De brilkever had nog maar één uitlaatpijpje in plaats van de bekende twee.

Een leuk detail zijn de semaforen (uitklapbare richtingaanwijzers- Vlamingen noemen ze pijlpinkers), die in de B-stijlen verwerkt zijn. In het moderne verkeer zijn die echter nauwelijks zichtbaar.

Ook hebben deze Kevers nog geen benzinemeter, maar een houten peilstokje om in de benzinetank te steken en zo het benzineniveau te meten.

De brilkever werd geleidelijk technisch verbeterd, met name de exportversie. Hij kreeg hydraulische remmen, de verwarming en de versnelling werd verbeterd. De versnelling was eerst helemaal niet gesynchroniseerd, later vanaf de tweede versnelling. Ook kreeg de Kever geleidelijk de bekende uitzetbare tochtraampjes in plaats van één ruit in de portieren.

In een poging om meer frisse lucht in de wagen te brengen, werden ventilatiekleppen ingebouwd. Deze veroorzaakten alleen maar tocht en verdwenen dan ook spoedig uit het ontwerp.