De koninginnenpage heeft een voor een page relatief grote spanwijdte tot 75 millimeter, en is een van de grootste vlinders die in België en Nederland wordt gevonden. De vleugels hebben overwegend gele kleuren en daarnaast een opvallende zwart-gele tekening met blauwe accenten, een rode vlek aan de achtervleugel en een langwerpig, zwart gekleurd vleugelaanhangsel dat de vleugelstaart of -slip wordt genoemd. De koninginnenpage heeft een zeer groot verspreidingsgebied in vergelijking met andere vlinders.

Voorvleugellengte: 32-41 mm. De grondkleur van boven- en onderkant van de vleugels is geel. Op de bovenkant van voor- en de achtervleugel bevindt zich langs de achterrand een doorlopende, brede blauwe band met zwarte randen. Opvallend zijn de staartjes aan de achtervleugel en de rode stip in de binnenrandhoek.

De Koninginnenpage is een van de grootste inheemse vlindersoorten. De vleugels zijn geel met op de bovenkant langs de achterrand een doorlopende, brede blauwe band met zwarte randen. Opvallend zijn de staartjes aan de achtervleugel en de rode stip in de binnenhoek. De soort wordt algemener, wellicht door de klimaatsopwarming. Ze leggen eitjes op wortel en (knol)

De koninginnenpage is een van de meest herkenbare vlinders en wordt ook beschouwd als een van de bontst gekleurde soorten. De koninginnenpage is bijvoorbeeld populair als onderwerp op postzegels,

De wetenschappelijke geslachtsnaam Papilio is Latijn voor 'vlinder', de soortnaam machaon verwijst naar een arts in de Griekse mythologie die een rol speelde in de Trojaanse Oorlog.
Aesculapius, vaak gezien als de god van de genezing, was zijn vader en Epione (een genus bij de spanners) zijn moeder.