Scharrelaarvogels (Coraciiformes) zijn een orde van vogels die een groot aantal niet erg op elkaar lijkende families omvat.

De Coraciiformes behoren binnen de Neoaves tot de Afroaves, een clade die samen met de Australaves de zogenoemde "landvogels" (Telluraves) vormt. Samen met de spechtvogels en neushoornvogelachtigen vormen de scharrelaarvogels de Picocoraciae.

Een studie uit 2019 heeft inzicht gegeven in het ontstaan en ontwikkeling van de scharrelaarvogels. De Coraciiformes ontwikkelden zich in het Laat-Paleoceen in het Palearctisch gebied. Septencoracias is de oudste bekende scharrelaarvogel. Ongeveer 57 miljoen jaar geleden ontstonden de twee hoofdlijnen van de scharrelaarvogels, de bijeneters en scharrelaars enerzijds en de todies, motmots en ijsvogels anderzijds. In het vroegste Eoceen (circa 55,6 Ma) splitsten de ontwikkelingslijnen van de bijeneters en de Coracii (scharrelaars en grondscharrelaars) zich. In de andere clade waarbij ontstonden in het Vroeg-Eoceen de eerste todies (circa 54,3 Ma) en motmots (circa 50,3 Ma). De scharrelaarvogels hadden in het Vroeg-Eoceen een wijde verspreiding en vroege scharrelaarachtigen zoals Primobucco en Paracoracias kwamen ook in Noord-Amerika voor.

De radiatie van de ijsvogels vond plaats in het Oriëntaals gebied. Hierna verspreidden de ijsvogels zich over Australië en de Oude Wereld. Alleen de onderfamilie Cerylinae bereikten ook Amerika.